dwie drużyny rozgrywają ze sobą mecz piłki nożnej

Tchoukball [pisownia oryginalna, wym. czukbol ], lub czukbol (pisownia spolszczona) – bezkontaktowa zespołowa gra sportowa rozgrywana przez dwie drużyny z użyciem piłki (podobnej do piłki używanej w grze w piłkę ręczną) oraz dwóch specjalnych ram z naciągniętą siatką, które pełnią rolę bramek. Zasady gry w tchoukball Drużyny rozgrywają ze sobą mecz i rewanż (każda z każdą), a punkt uzyskuje się dopiero za lepszy bilans dwóch spotkań z każdym przeciwnikiem. Np. gdyby wiślaczki przegrały w Sofii różnicą powiedzmy 7 punktów, a za tydzień mecz rewanżowy u siebie wygrały 8 punktami, dostaną 1 duży punkt liczony w klasyfikacji końcowej W kraju działają również dwie narodowe drużyny koszykarskie, z których jedną prowadzi Marcin Gortat. Wynagrodzenia przedstawicieli piłki nożnej różnią się w zależności od zawodów. Zawodnicy reprezentacji Polski w piłce nożnej grają w sezonie zimowym. Drużyna może zarobić od 500 do 3 000 dolarów za mecz. Najlepsze drużyny wyłonione w kwalifikacjach spotykają się w Wielkim Finale, który od 2005 roku odbywa się w malowniczej scenerii średniowiecznego miasta Torunia, którego Starówka została wpisana na listę światowego dziedzictwa kultury UNESCO. W Turnieju Finałowym biorą udział 32 drużyny z Polski i z zagranicy. Finał Ligi trwa 1) Zwycięska drużyna otrzymuje w nagrodę statuetkę. Wszystkie drużyny z miejsc 1-3 otrzymują również dyplomy. 2) Gracze ze zwycięskiej drużyny rozgrywają pomiędzy sobą mecz o nagrodę specjalną – piłkę meczową, replikę oficjalnej piłki na EURO 2016. Mecz odbywa się na tych samych zasadach jak w turnieju drużynowym. nonton fast and furious 1 sampai 9. Liga Mistrzów UEFA to najbardziej prestiżowe rozgrywki piłki nożnej w Europie. Od 1991 r. kontynuuje tradycje Pucharu Europy. Jak wygląda historia turnieju? Poznaj najważniejsze fakty oraz ciekawostki o Lidze Mistrzów na blogu LV BET! Puchar Europy po raz pierwszy rozegrano w sezonie 1955/1956 i był najstarszym z turniejów rozgrywanych pod egidą UEFA. Inicjatorem rozgrywek był reporter sportowej gazety „L’Equipe”. Liga Mistrzów to kontynuacja Pucharu Europy Mistrzów Krajowych po 1992 r. Liga MistrzówMiędzynarodowe, europejskie, klubowe rozgrywki piłkarskieLiga Mistrzów – zwycięzcyHistoria Ligi MistrzówKlasyfikacja królów strzelcówZakłady bukmacherskie na Ligę Mistrzów w LV BET UEFA Champions League, czyli Liga Mistrzów, swoje rozgrywki rozpoczęła w sezonie 1991/1992. Do rozgrywek przystąpiło 8 najlepszych drużyn klubowych Europy. Uczestnicy podzieleni zostali na dwie grupy po cztery zespoły. Z czasem zwiększono liczbę uczestników. W sezonie 1994/1995 rywalizowało ze sobą 16 zespołów, od 1997/1998 już 24, a od 1999/2000 ich liczbę do 32. Oprócz mistrzów krajów dopuszczono też kolejne najsilniejsze drużyny z najmocniejszych lig europejskich. Najwięcej uczestników pochodziło z Hiszpanii i Anglii – kraje te mogły mieć aż po cztery drużyny. Jedynym zespołem, który obronił tytuł klubowego mistrza Europy, jest hiszpański Real Madryt. Każde spotkanie rozgrywane w ramach Ligi Mistrzów poprzedzone jest skróconą wersją hymnu. Autorem jego podstawowej wersji jest Georg Friedrich Händl i nosi tytuł „Zadok the Priest”. Obecnie w użyciu jest wersja zmodyfikowana przez Tony’ego Brittena. Hymn można usłyszeć również oraz w ostatniej rundzie kwalifikacji do tego turnieju. Międzynarodowe, europejskie, klubowe rozgrywki piłkarskie Najlepsi piłkarze Europy walczą o tytuł mistrzów, ale też o trofeum. Do zwycięzców trafia puchar UEFA Champions League. Wykonany jest ze srebra próby 925, waży 11 kg i ma wysokość 74 cm. Puchar jest przechodni i trafia do zwycięzców jedynie na 10 miesięcy. Najlepszy klub w Europie na pamiątkę otrzymuje tylko pomniejszoną do maksymalnie 80 proc. wielkości replikę pucharu. Jeśli jeden klub wygra rozgrywki trzy razy z rzędu lub pięć razy w historii otrzymuje kopię w skali 1:1. Liga Mistrzów – zwycięzcy Sezon: 1992 r. – FC Barcelona 1993 r. – Olimpique Marsylia 1994 r. – AC Milan 1995 r. – Juventus FC 1996 r. – Borussia Dortmund 1997 r. – Real Madryt 1998 r. – Manchester United 1999 r. – Real Madryt 2000 r. – Bayern Monachium 2001 r. – Real Madryt 2002 r. – Juventus FC 2003 r. – AS Monaco 2004 r. – AC Milan 2005 r. – FC Barcelona 2006 r. – AC Milan 2007 r. – Manchester United 2008 r. – FC Barcelona 2009 r. – Inter Mediolan 2010 r. – FC Barcelona 2011 r. – Chelsea FC 2012 r. – Bayern Monachium 2013 r. – Real Madryt 2014 r. – FC Barcelona 2015 r. – Real Madryt 2016 r. – Real Madryt 2017 r. – Real Madryt 2018 r. – Liverpool FC 2019 r. – Bayern Monachium 2020 r. – Chelsea FC Historia Ligi Mistrzów Najbardziej utytułowane kluby piłkarskie od sezonu 2000/2001 dostają możliwość noszenia honorowej odznaki. Umieszczana jest ona na lewym rękawie koszulki. Przedstawia szarą tarczę, która w tle posiada kontury pucharu w białym kolorze oraz liczbę zwycięstw. Aby uzyskać prawo do jej noszenia drużyna musi zdobyć 3 razy z rzędu mistrzowski Ligi Mistrzów tytuł bądź 5 razy w historii rozgrywek. Do statystyk liczone są też wygrane podczas wcześniejszego Pucharu Europy. Honorową tarczę noszą obecnie piłkarze 6 klubów: Real Madryt – 5 zwycięstw z rzędu, 13 tytułów w historii Ajax – 3 zwycięstwa z rzędu Bayern Monachium – 3 zwycięstwa z rzędu AC Milan – 7 tytułów w historii Liverpool – 6 tytułów w historii FC Barcelona – 5 tytułów w historii Klasyfikacja królów strzelców Podczas rozgrywek tworzona jest klasyfikacja najlepszych snajperów. Zdominowali ją zawodnicy, którzy wciąż są w grze. A to oznacza jedno – rywalizacja między nimi wciąż trwa! Jak wygląda klasyfikacja? Cristiano Ronaldo – 141 goli (Manchester United 22, Real Madryt 105, Juventus 14) Lionel Messi – 125 goli (FC Barcelona 120, Paris Saint-Germain 5) Robert Lewandowski – 85 goli (Borussia Dortmund 17, Bayern Monachium 68) Karim Benzema – 79 goli (Olimpique Lyon 12, Real Madryt 67) Jak wspominaliśmy obecnie to mistrzowskiego turnieju dopuszczane są 32 drużyny. To już nie tylko zwycięzcy krajowych lig, ale też (w zależności od federacji), zespoły z drugiego, trzeciego, a czasami nawet czwartego miejsca w tabeli. Rozgrywki w ramach Ligi Mistrzów podzielone są na dwie fazy. W grupowej występują 32 drużyny, które są podzielone na 8 grup po 4 zespoły w każdej. Rozgrywają ze sobą dwumecze. Dwóch zwycięzców przechodzi do kolejnego etapu, a trzecia trafia do Ligi Europy. Druga faza to play off. Rozgrywane są systemem pucharowym. Drużyny znów rozgrywają ze sobą pod dwa mecze – raz u siebie, raz na wyjeździe. Do finału awansują dwie drużyny. Rozgrywają ze sobą tylko jedno spotkanie na neutralnym stadionie. Od sezonu 2024/2025 kibice powinni nastawić się na kolejne zmiany. Komitet Wykonawczy Europejskiej Unii Piłkarskiej (UEFA) zatwierdził nowy format Ligi Mistrzów, zwiększenie liczby uczestników z 32 do 36 oraz zwiększenie liczby meczów. Zakłady bukmacherskie na Ligę Mistrzów w LV BET Obstawianie Ligi Mistrzów z zakładach bukmacherskich LV BET jest bardzo popularne. Nie ma co się dziwić – wszyscy uwielbiają piłkę nożną na mistrzowskim poziomie! U legalnego bukmachera możesz obstawiać rozgrywki na każdym ich etapie. Obecnie przygotuj się do finału w sezonie 2021/2022. A na kogo Ty postawisz? Typuj Ligę Mistrzów w LV BET! 25 kwietnia, 2022 Liga Mistrzów UEFA to najstarsze i najbardziej prestiżowe rozgrywki piłki nożnej w Europie. Tylko najlepsze drużyny mają zaszczyt nosić specjalne odznaczenia. Które? Poznaj historię Ligi Mistrzów na blogu Noblebet! 1. Liga Mistrzów 2. Historia Ligi Mistrzów 3. Międzynarodowe, europejskie, klubowe rozgrywki piłkarskie 4. Zakłady bukmacherskie na Ligę Mistrzów w Noblebet Liga Mistrzów jest kontynuatorem Pucharu Europy. Po raz pierwszy międzynarodowe rozgrywki odbyły się w sezonie 1955/1956. Jest to więc najstarszym turniej piłki nożnej na Starym Kontynencie rozgrywanych pod egidą UEFA. Na pomysł utworzenia turnieju wpadł reporter sportowej gazety „L’Equipe”. Liga Mistrzów rozgrywana jest rokrocznie od 1992 r. Liga Mistrzów Do UEFA Champions League w sezonie 1992/1993 przystąpiło 8 najlepszych drużyn klubowych Europy. Podzielone zostały na dwie grupy po cztery zespoły. Pierwszymi mistrzami zostali piłkarze Olympique Marsylia. Z czasem zwiększano liczbę uczestników i tak w sezonie 1994/1995 do turnieju przystąpiło 16 zespołów, w 1997/1998 liczbę drużyn zwiększono do 24, a od 1999/2000 są to 32 kluby. Początkowo awanse zaliczali tylko mistrzowie krajów, później dołączyły do nich też również kolejne drużyny z najmocniejszych lig europejskich, a w szczególności z Hiszpanii i Anglii. Kraje te mogły mieć w Lidze Mistrzów aż po cztery drużyny. Jedynym zespołem, któremu do tej pory udało się obronić tytuł klubowego mistrza Europy, jest hiszpański Real Madryt. Wśród 32 drużyn, które obecnie kwalifikują się do europejskiego turnieju są zwycięzcy krajowych lig, ale też (w zależności od federacji), zespoły z drugiego, trzeciego, a czasami nawet czwartego miejsca w tabeli. Rozgrywki Ligi Mistrzów podzielone są na dwie fazy. Pełny skład występuje tylko w fazie grupowej i jest podzielony na 8 grup po 4 zespoły w każdej. Rozgrywają ze sobą dwumecze, których zwycięzcy przechodzą do kolejnego etapu, a kluby z trzecich miejsc trafiają do Ligi Europy. Play offy są rozgrywane są systemem pucharowym. Drużyny znów rozgrywają ze sobą pod dwa mecze – raz u siebie, raz na wyjeździe do momentu, aż w grze zostaną dwa zespoły. To one rywalizują w finale. Rozgrywają ze sobą tylko jedno spotkanie, zawsze na neutralnym stadionie. Taki format rozgrywek będzie obowiązywał do sezonu 2024/2025. Komitet Wykonawczy Europejskiej Unii Piłkarskiej (UEFA) zatwierdził już zmiany, które zaczną obowiązywać właśnie od tego sezonu. Zgodnie z zapowiedziami zwiększona zostanie liczba uczestników z 32 do 36, a co za tym idzie – rozegranych zostanie więcej meczów. Przed każdym mistrzowskim meczem puszczana jest skrócona wersja hymnu Ligi Mistrzów – „Zadok the Priest” autorstwa Georga Friedricha Händla, zmodyfikowana przez Tony’ego Brittena. Hymn można usłyszeć również w ostatniej rundzie kwalifikacji do turnieju. Międzynarodowe, europejskie, klubowe rozgrywki piłkarskie Jakie nagrody czekają na zwycięzców Ligi Mistrzów? Najważniejsza to oczywiście tytuł mistrzów Europy. Na pamiątkę zwycięstwa dostają też trofeum, czyli puchar UEFA Champions League. Jest on wykonany ze srebra próby 925, waży 11 kg i ma wysokość 74 cm. Oryginalny puchar jest przechodni, a to oznacza, że trafia do zwycięzców jedynie na 10 miesięcy i po tym czasie wraca do UEFA i jest przekazywany następnym mistrzom. Na pamiątkę najlepszy klub w Europie z danego roku otrzymuje replikę. Jest ona mniejsza, bo ma maksymalnie 80 proc. wielkości pucharu. Na kopię 1:1 mogą liczyć wyłącznie kluby, które wygrają rozgrywki trzy razy z rzędu lub pięć razy w historii. Liga Mistrzów – zwycięzcy Sezon: – 1993 r. – Olimpique Marsylia – 1994 r. – AC Milan – 1995 r. – Juventus FC – 1996 r. – Borussia Dortmund – 1997 r. – Real Madryt – 1998 r. – Manchester United – 1999 r. – Real Madryt – 2000 r. – Bayern Monachium – 2001 r. – Real Madryt – 2002 r. – Juventus FC – 2003 r. – AS Monaco – 2004 r. – AC Milan – 2005 r. – FC Barcelona – 2006 r. – AC Milan – 2007 r. – Manchester United – 2008 r. – FC Barcelona – 2009 r. – Inter Mediolan – 2010 r. – FC Barcelona – 2011 r. – Chelsea FC – 2012 r. – Bayern Monachium – 2013 r. – Real Madryt – 2014 r. – FC Barcelona – 2015 r. – Real Madryt – 2016 r. – Real Madryt – 2017 r. – Real Madryt – 2018 r. – Liverpool FC – 2019 r. – Bayern Monachium – 2020 r. – Chelsea FC Historia Ligi Mistrzów Aby wyróżnić najbardziej utytułowane kluby piłkarskie UEFA od sezonu 2000/2001 wprowadziła honorowe odznaki. To tarcze, które umieszczane są na lewym rękawie koszulki. Mają szary kolor, a w tle widnieje kontur puchar w białym kolorze oraz liczba zwycięstw, które klub ma na koncie. Prawo do noszenia tarczy mają zawodnicy drużyn, które zdobyły 3 razy z rzędu mistrzowski tytuł Ligi Mistrzów bądź sięgnęli po niego 5 razy w historii rozgrywek. Co ważne, w statystykach tych bierze się po uwagę również wygrane w rozgrywanym wcześniej Pucharze Europy. Prawo do noszenia honorowej tarczy ma obecnie 6 klubów. Są to: – Real Madryt – 5 zwycięstw z rzędu, 13 tytułów w historii – Ajax – 3 zwycięstwa z rzędu – Bayern Monachium – 3 zwycięstwa z rzędu – AC Milan – 7 tytułów w historii – Liverpool – 6 tytułów w historii – FC Barcelona – 5 tytułów w historii. Klasyfikacja królów strzelców Co roku podczas turnieju tworzona jest klasyfikacja najlepszych strzelców Ligi Mistrzów. Z punktu widzenia dzisiejszych kibiców i typerów jest ona bardzo ciekawa, bo najskuteczniejszymi snajperami są wciąż aktywni zawodnicy. A to oznacza dalszą rywalizację i ciekawe możliwości obstawiania! Kto wygra to zestawienie w obecnym sezonie? 1. Cristiano Ronaldo – 141 goli (Manchester United 22, Real Madryt 105, Juventus 14) 2. Lionel Messi – 125 goli (FC Barcelona 120, Paris Saint-Germain 5) 3. Robert Lewandowski – 85 goli (Borussia Dortmund 17, Bayern Monachium 68) 4. Karim Benzema – 79 goli (Olimpique Lyon 12, Real Madryt 67) Zakłady bukmacherskie na Ligę Mistrzów w Noblebet Mistrzowski poziom gry piłkarzy podczas Ligi Mistrzów sprawia, że turniej ten jest najpopularniejszym wydarzeniem wśród kibiców piłki nożnej, ale też wśród typerów w zakładach bukmacherskich. Przyłącz się do gry i rozpocznij obstawianie Ligi Mistrzów w Noblebet! Swoje kupony postawisz w serwisie internetowym i aplikacji mobilnej tego legalnego bukmachera. To szeroki wybór rynków i atrakcyjne kursy, dzięki którym masz szansę na wysoką wygraną! Sprawdź możliwości i typuj Ligę Mistrzów w Noblebet! IEM Dallas – typy bukmacherskie na CS:GO na blogu Noblebet 2022-04-25 15:03:10 Intel Extrem Masters, czyli IEM Dallas będzie siedemnastym sezonem mistrzowskiego turnieju. Po raz pierwszy od prawie trzech lat zawodnicy mają szansę na powrót do rywalizacji w formule LAN. Wejdź na blog Noblebet i poznaj najważniejsze informacje o tym wydarzeniu! Czytaj dalej... Najnowsze wpisy Finał Pucharu Hiszpanii | Blog Noblebet Co to jest Formuła E? | Blog Noblebet Pierwsze mecze półfinałowe LM 2020/21 | Blog Noblebet Rozpoczęcie nowego sezonu SHL | Blog Noblebet Ladbrokes Players Championship Finals | Blog Noblebet Ostatnio często sięgam do przykładów przewinień dyscyplinarnych związanych z rozgrywkami piłkarskimi. Jest po temu okazja, bo koniec sezonu nadchodzi nieuchronnie, a osłabienia zespołów wiążące się wykonywaniem kar mogą wpływać na poziom sportowy zespołu. Ponadto w wyniku zachowań powodowanych negatywnymi emocjami często trenerzy i inne osoby funkcyjne usuwane są z ławek rezerwowych, o czym pisałem w ostatnim artykule. Do organów odwoławczych, najczęściej wojewódzkich związków piłki nożnej wpływa wiele odwołań od orzeczeń organów pierwszej instancji. Zatem kwiecień, maj to takie miesiące intensywnej pracy tych organów. Sporo odwołań wpływa też w sprawach rozgrywkowych, najczęściej od weryfikacji zawodów jako walkower. Bardzo częstym przypadkiem weryfikacji zawodów jako przegranych na niekorzyść 0:3 z powodu występu nieuprawnionego zawodnika, jest przypadek naruszenia przepisów regulaminu rozgrywek w kwestii gry w dwóch zespołach (pierwszym i drugim czyli zespole rezerw). Regulaminy rozgrywek tworzone są przez każdy związek (spółkę) organizujący rozgrywki, czyli dla rozgrywek Ekstraklasy przez Ekstraklasę rozgrywek I i II ligi oraz Pucharu Polski na szczeblu centralnym przez Polski Związek Piłki Nożnej. Uchwałą Zarządu PZPN ustanawiany jest też jednolity regulamin rozgrywek III ligi, która aktualnie rywalizuje w czterech grupach, a rozgrywki każdej z grup naprzemiennie (po jednym sezonie każdy – przyp. prowadzi jeden z czterech wojewódzkich związków piłki nożnej właściwych terytorialnie dla danej grupy. Z Kolei rozgrywki niższych klas to domena wojewódzkich (IV liga) i okręgowych związków piłki nożnej oraz podokręgów piłki nożnej. Te ostatnie najczęściej w klasach a i b oraz c, tam gdzie takie rozgrywki są prowadzone. Generalnie regulamin rozgrywek powinien być „kalką” uchwały o organizacji rozgrywek Zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej. Obecnie obowiązująca uchwała w tej materii to Uchwała nr IX/140 z dnia 3 i 7 lipca 2008 roku Zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej w sprawie organizacji rozgrywek w piłkę nożną. Jak stanowią przepisy § 4 Uchwały nr IX/140, o ile w przepisach szczególnych nie postanowiono inaczej, klub posiadający drużyny w kilku klasach rozgrywkowych może wystawić swoich zawodników do gry o mistrzostwo poszczególnych klas zgodnie z następującymi zasadami: Jeżeli zawodnik, który ukończył 19 rok życia, brał udział w spotkaniu mistrzowskim lub pucharowym w wymiarze nieprzekraczającym połowy czasu gry, może uczestniczyć w spotkaniu innej drużyny swego klubu, które rozpoczyna się do 48 godzin po zakończeniu pierwszego meczu, w pełnym wymiarze czasu gry (przepis ten nie dotyczy zawodników występujących na pozycji bramkarza); Jeżeli zawodnik, który nie ukończył 19 roku życia, brał udział w spotkaniu mistrzowskim lub pucharowym w wymiarze nieprzekraczającym połowy czasu gry, może uczestniczyć w spotkaniu innej drużyny swego klubu, które rozpoczyna się do 48 godzin po zakończeniu pierwszego meczu, w wymiarze nieprzekraczającym połowy czasu gry (przepis ten nie dotyczy zawodników występujących na pozycji bramkarza); Jeżeli zawodnik brał udział w spotkaniu mistrzowskim lub pucharowym w wymiarze przekraczającym połowę czasu gry może wystąpić w kolejnym spotkaniu innej drużyny swego klubu, dopiero po upływie 48 godzin od zakończenia tego meczu (przepis ten nie dotyczy zawodników występujących na pozycji bramkarza); Zawodnik traci prawo do gry w drużynach niższych klas po rozegraniu 2/3 oficjalnych spotkań mistrzowskich w danym sezonie w drużynie wyższej klasy (przepis ten nie dotyczy zawodników uczestniczących w rozgrywkach młodzieżowych); Po zakończeniu rozgrywek klasy wyższej, zawodnik może uczestniczyć w rozgrywkach klasy niższej, o ile w danym sezonie rozgrywkowym wystąpił w więcej niż 50% rozegranych oficjalnych spotkań mistrzowskich w drużynie niższej klasy (przepis ten nie dotyczy zawodników uczestniczących w rozgrywkach młodzieżowych). Zatem zawodnik, który ukończył 19 rok życia i brał udział w spotkaniu mistrzowskim lub pucharowym w wymiarze nieprzekraczającym połowy czasu gry, może uczestniczyć w spotkaniu innej drużyny swego klubu, które rozpoczyna się do 48 godzin po zakończeniu pierwszego meczu, w pełnym wymiarze czasu gry. Często jest tak, że w sobotę rozgrywany jest mecz pierwszej drużyny i regulacja ma służyć w ten sposób, by zawodnik, który w spotkaniu pierwszej drużyny był zmiennikiem, celem zachowania tak zwanej praktyki meczowej mógł zagrać cały mecz w niedzielę w drugiej drużynie. Tu kategorycznie należy stwierdzić, że jeśli zawodnik zagra np. 55 minut w pierwszym meczu to już w danym terminie rozgrywkowym sobota-niedziela nie może wyjść już nawet na minutę w drugim spotkaniu. Gdyby tak się stało, wówczas przeprowadzona zostanie weryfikacja zawodów na niekorzyść drużyny 0:3. Z kolei zawodnik, który nie ukończył 19 roku życia i brał udział w spotkaniu mistrzowskim lub pucharowym w wymiarze nieprzekraczającym połowy czasu gry, może uczestniczyć w spotkaniu innej drużyny swego klubu, które rozpoczyna się do 48 godzin po zakończeniu pierwszego meczu, w wymiarze nieprzekraczającym połowy czasu gry. Tu chodzi o zdrowie młodych zawodników, stąd maksymalnie połowa w jednym meczu i nie więcej niż połowa w drugim spotkaniu. Kolejny przepis dotyczy zawodnika, który brał udział w spotkaniu mistrzowskim lub pucharowym w wymiarze przekraczającym połowę czasu gry może wystąpić w kolejnym spotkaniu innej drużyny swego klubu, dopiero po upływie 48 godzin od zakończenia tego meczu. Zatem nie ma już mowy o występie w meczu rezerw. Wszystkie trzy omówione teraz regulacje nie dotyczą bramkarzy. Kolejne dwa przepisy dotyczą limitowania udziału graczy w meczach obu drużyn. Zawodnik po rozegraniu 2/3 oficjalnych spotkań mistrzowskich w danym sezonie w drużynie wyższej klasy traci prawo do gry w drużynach niższych klas (rezerw), ale przepis ten nie dotyczy zawodników uczestniczących w rozgrywkach młodzieżowych, a tylko zespołów seniorskich. Drugi przepis dotyczy kończących się, a właściwie zakończonych rozgrywek klasy wyższej. Wówczas zawodnik może uczestniczyć w rozgrywkach klasy niższej, o ile w danym sezonie rozgrywkowym wystąpił w więcej niż 50% rozegranych oficjalnych spotkań mistrzowskich w drużynie niższej klasy. Tak samo przepis ten nie dotyczy zawodników uczestniczących w rozgrywkach młodzieżowych. Ideą tego przepisu, jest by drużynie rezerw grali zawodnicy, którzy wystąpili w niej już w co najmniej połowie spotkań i łączyli mecze w pierwszej i drugiej drużynie, a chodzi o to by wyłączyć udział w meczach rezerw zawodników, którzy grali przede wszystkim w pierwszym zespole i tylko sporadycznie pojawili się w rezerwach. Taki naszpikowany „gwiazdami” zespół po zakończeniu rozgrywek wyższej klasy w niższej klasie miałby znaczną przewagę nad pierwszymi drużynami klubów, rywalizujących w tej niższej klasie. Komisje rozgrywek weryfikujące zawody po każdej kolejce zwracają uwagę na występy w dwóch drużynach i naruszenie powyższych przepisów, a w szczególności przepisu zakazującego gry w ciągu 48 godzin w drugim meczu zawodnika, z wyjątkiem bramkarza, po przekroczeniu czasu jednej połowy w pierwszym meczu skutkują walkowerem za drugi mecz rozegrany przez tego zawodnika i nie ma znaczenia ile zawodnik zagrał w drugim meczu i czy wpłynął na jego przebieg. Nawet 30 sekund i niedotknięcie piłki powodują weryfikację zawodów na niekorzyść. Trzeba mieć na uwadze, ze gra nieuprawnionego zawodnika, także z wyżej wymienionych przyczyn może być podstawą do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego. Zgodnie z art. 103 Regulaminu Dyscyplinarnego PZPN, „za wystawienie do gry zawodnika nieuprawnionego, zawieszonego w prawach lub odbywającego karę dyskwalifikacji albo zawodnika pod obcym nazwiskiem, wymierza się karę:…” A oto katalog tych kar, bo one dzielą się na kary wymierzane: klubom, zawodnikom, innym osobom odpowiedzialnym. I tak klubom może zostać wymierzona: kara pieniężna, kwalifikacja zawodów jako walkower, zawieszenie lub pozbawienie licencji. Na zawodnika może zostać nałożona: nagana, kara pieniężna, dyskwalifikacja czasowa w wymiarze od 1 do 6 miesięcy, a na inną osobę odpowiedzialną: nagana, kara pieniężna, dyskwalifikacja od 1 miesiąca do 1 roku. Drodzy kierownicy drużyn! Trzeba pilnować tych spraw i szczegółowo zwłaszcza w końcowej części sezonu analizować możliwość gra zawodników klubu z drużyny wyższej klasy, w niższej klasie. (Zdjęcie ma charakter ilustracyjny) SuperligaenDanish Superliga 2021/2022 Państwo Dania Dyscyplina piłka nożna Organizator rozgrywek Duński Związek Piłki Nożnej Data założenia 1991 Założyciel Duński Związek Piłki Nożnej Poprzednia nazwa 1. division Partner TV Viasat Rozgrywki Liczba drużyn 12 Zwycięzca Mistrz Danii Niższy poziom ligowy 1. division Puchary Puchar Danii Zwycięzcy Pierwszy zwycięzca Brøndby IF (1991) Obecny zwycięzca FC København (2021/22) Najwięcej zwycięstw FC København (13) Strona internetowa Superligaen (Danish Superliga) – najwyższa w hierarchii klasa męskich ligowych rozgrywek piłkarskich w Danii, będąca jednocześnie najwyższym szczeblem centralnym (I poziom ligowy), utworzona w 1991 roku i od samego początku zarządzana przez Duński Związek Piłki Nożnej (DBU). Zmagania w jej ramach toczą się cyklicznie (co sezon) i przeznaczone są dla 12 najlepszych krajowych klubów piłkarskich. Jej triumfator zostaje Mistrzem Danii, zaś najsłabsze drużyny są relegowane do 1. division (II ligi duńskiej). Historia Mistrzostwa Danii w piłce nożnej rozgrywane są od 1889 roku. Do 1912 rozgrywane były turnieje nieoficjalne, zwane København A-Raeken. W rozgrywkach brały udział tylko drużyny z Kopenhagi. Od sezonu 1912/13 grano systemem pucharowym w Landsfodboldturneringen, a od 1927 prowadzono rozgrywki zwane Danmarksturneringen. W 1929 została zmieniona nazwa na Meistersklabsserien, a podczas okupacji niemieckiej w latach 1940-1945 rozgrywki nazywały się Krigsturneringerne. W 1945 została założona 1. division, rozgrywki której wystartowały po raz pierwszy w sezonie 1945/46. Superligaen powstała po zakończeniu sezonu 1990. W ten sposób wiosną 1991 roku przeprowadzono pierwszy sezon Superligaen[1], a prestiż I ligi został obniżony do drugiego poziomu rozgrywkowego. Następnie od sezonu 1991/92 rozgrywki prowadzono systemem jesień-wiosna. W sezonie 1995/96 po raz pierwszy pojawił się sponsor tytularny ligi, kiedy liczba rywalizujących ze sobą drużyn została zwiększona do 12, które grały ze sobą trzy razy, co dawało łącznie 33 mecze w jednym sezonie Superligi. Sponsorem tym został producent napojów gazowanych Coca-Cola, a liga została przemianowana na Coca-Cola Ligaen. Sponsoring ten trwał jeden sezon. W następnym sezonie 1996/97 sponsorem został browar Faxe, a liga zmieniła nazwę na Faxe Kondi Ligaen. Pod tą nazwą liga grała do sezonu 2000/01. Od sezonu 2001/02 sponsorem tytularnym stały się międzynarodowe skandynawskie linie lotnicze Scandinavian Airlines System, a nazwa rozgrywek zmieniła się na SAS Ligaen. Sezon 2010/11 był pierwszym od 1995/96 w którym liga pozbawiona była sponsora tytularnego i grała po prostu pod nazwą Superliga. Stan ten trwał do 31 grudnia 2015. 1 stycznia 2016, z początkiem nowego roku, w przerwie sezonu 2015/16 między rundami głównym sponsorem rozgrywek została firma ubezpieczeniowa Alka Forsikring, od której ligę nazwano Alka Superliga. Od sezonu 2019/2020 sponsorem tytularnym ligi zostały związki zawodowe 3F, i nazwa została zmieniona na 3F Superliga. System rozgrywek Reforma 2016/17 Rozgrywki składały się z 26 kolejek spotkań rozgrywanych pomiędzy drużynami systemem kołowym. Każda para drużyn rozgrywała ze sobą dwa mecze – jeden w roli gospodarza, drugi jako goście. Po dwóch rundach rozgrywek zespoły z miejsc 1-6 przystępowały do walki w trzeciej rundzie o mistrzostwo i europejskie puchary. Zespoły z miejsc 7-14 walczyły w trzeciej rudzie o utrzymanie. Pierwsza szóstka rozgrywała ze sobą mecze – u siebie oraz na wyjeździe. Dolna ósemka podzielona na dwie podgrupy również rozgrywała ze sobą mecze – u siebie oraz na wyjeździe. Potem dwie najlepsze drużyny z każdej podgrupy systemem pucharowym wyznaczały zwycięzcę, który w barażach grał z czwartą drużyną grupy mistrzowskiej o awans do Ligi Europy. Od sezonu 2016/17 w lidze występowało 14 zespołów. W przeszłości liczba ta wynosiła od 10 do 16. Drużyna zwycięska za wygrany mecz otrzymuje 3 punkty (do sezonu 1994/95 2 punkty), 1 za remis oraz 0 za porażkę. Zajęcie pierwszego miejsca po ostatniej kolejce spotkań oznaczało zdobycie tytułu Mistrzów Danii w piłce nożnej. Mistrz Danii kwalifikował się do eliminacji Ligi Mistrzów UEFA. Druga oraz trzecia drużyna zdobywały możliwość gry w Lidze Europy UEFA. Również zwycięzca Pucharu Danii startował w eliminacjach do Ligi Europy lub, w przypadku, w którym zdobywca krajowego pucharu zajmował pierwsze miejsce w lidze – możliwość gry w eliminacjach do Ligi Europy otrzymywała również czwarta drużyna klasyfikacji końcowej (lub zwycięzca turnieju z dwóch najlepszych drużyn 2 podgrup spadkowych). Dwie najgorsze drużyny z każdej podgrupy systemem pucharowym wyznaczały trzech zwycięzców play-off, a przegrana drużyna spadała do 1. division. W przypadku zdobycia tej samej liczby punktów, klasyfikacja końcowa ustalana była w oparciu o wynik dwumeczu pomiędzy drużynami, w następnej kolejności w przypadku remisu – różnicą bramek w pojedynku bezpośrednim, następnie ogólnym bilansem bramkowym osiągniętym w sezonie, większą liczbą bramek zdobytych oraz w ostateczności losowaniem. Aktualny system Obecny system rozgrywek obowiązuje od sezonu 2020/21. Struktura rozgrywek została uproszczona w stosunku do reformy z sezonu 2016/17. W nowym formacie zmniejszono liczbę drużyn z 14 do 12. W pierwszej fazie zespoły rozgrywają 22 spotkania w systemie kołowym. Każda para drużyn dalej rozgrywa ze sobą dwa mecze – jeden jako gospodarz, drugi w roli gości. Po 22 meczach następuje podział na grupę mistrzowską (kwalifikują się do niej zespoły z miejsc 1-6) i spadkową (drużyny z miejsc 7-12). W obu grupach zespoły rozgrywają 10 spotkań. Każda para drużyn również gra ze sobą dwa mecze. Zwycięzca grupy mistrzowskiej zdobywa tytuł Mistrza Danii w piłce nożnej. Najsłabsze dwa zespoły w drugiej grupie spadają do 1. division, ich miejsce zajmują dwa najlepsze kluby tych rozgrywek. Najlepszy zespół grupy spadkowej rozgrywa 33 spotkanie z najlepszą drużyną grupy mistrzowskiej, która nie zdobyła prawa do gry w europejskich pucharach. Zwycięzca tego spotkania kwalifikuje się do eliminacji Ligi Konferencji Europy[3]. Od sezonu 2021/22 w europejskich pucharach Danię reprezentować będzie pięć drużyn. Zwycięzca oraz drugi zespół rozgrywek kwalifikują się do eliminacji Ligi Mistrzów. Trzeci w tabeli zespół oraz zwycięzca 33 spotkania będą występować w kwalifikacjach do Ligi Konferencji Europy. Natomiast do eliminacji Ligi Europy kwalifikuje się zwycięzca Pucharu Danii[4]. Skład ligi w sezonie 2021/22 Uczestnicy poprzedniej edycji BIF Brøndby IF Brøndby 1 MID FC Midtjylland Herning 2 KOP FC København Kopenhaga 3 AGF Aarhus GF Aarhus 4 FCN FC Nordsjælland Farum 5 RFC Randers FC Randers 6 AAB Aalborg BK Aalborg 7 SDJ SønderjyskE Haderslev 8 OBK Odense BK Odense 9 VEJ Vejle BK Vejle 10 Spadek z Superligaen 2020/21 LYN Lyngby BK Lyngby 11 HOR AC Horsens Horsens 12 Awans z 1. division 2020/21 VIB Viborg FF Viborg 1 SIF Silkeborg IF Silkeborg 2 Oznaczenia: kolumna pierwsza – skróty nazw drużyn, kolumna trzecia – siedziba klubu, kolumna czwarta – miejsce zajęte w poprzednim sezonie. Lista sezonów Statystyka Tabela medalowa (od sezonu 1991) Mistrzostwo Danii zostało do tej pory zdobyte przez 20 różnych drużyn. 8 z nich zostało mistrzami od wprowadzenia obecnych zasad rozgrywek od sezonu 1991. Stan po sezonie 2021/22. Lp. Klub Miejsca na podium Zwycięskie sezony 1. FC København 14 7 3 1992/93, 2000/01, 2002/03, 2003/04, 2005/06, 2006/07, 2008/09, 2009/10, 2010/11, 2012/13, 2015/16, 2016/17, 2018/19, 2021/22 2. Brøndby IF 7 9 6 1991, 1995/96, 1996/97, 1997/98, 2001/02, 2004/05, 2020/21 3. Aalborg BK 4 0 1 1994/95, 1998/99, 2007/08, 2013/14 4. FC Midtjylland 3 5 5 2014/15, 2017/18, 2019/20 5. Silkeborg IF 1 1 3 1993/94 6. FC Nordsjælland 1 1 2 2011/12 7. Lyngby BK 1 1 1 1991/92 8. Herfølge BK 1 0 0 1999/2000 9. Odense BK 0 4 3 10. Aarhus GF 0 1 3 11. B 1903 0 1 0 Vejle BK 0 1 0 SønderjyskE 0 1 0 14. Akademisk BK 0 0 2 15. BK Frem 0 0 1 Esbjerg fB 0 0 1 Randers FC 0 0 1 Suma 32 32 32 Frekwencja Wykres obrazujący średnią liczbę kibiców na meczach Superligaen. Na mecze duńskiej ligi chodziło średnio między 2500-4000 widzów na mecz. Poziom rozgrywek był słaby, połowa ligi to były kluby stołeczne, które dzieliły kopenhaską publiczność na kilka „obozów”. Od końca lat 80. wysoką frekwencję notowano na stołecznym Brøndby. W 1992 r. połączyły się 2 stare kluby ze stolicy (Kjøbenhavns Boldklub i Boldklubben 1903) tworząc FC København[5]. Odtąd mecze tych dwóch klubów przyciągają najliczniejszą widownię w kraju, która wzrasta do ok. 5000 na mecz. Z końcem lat 90. (tak jak w innych ligach skandynawskich) notuje się duży skok frekwencji. Obecnie na mecze duńskiej ekstraklasy przychodzi średnio 8000-8500 widzów[6]. Nigdy wcześniej liga ta nie miała tak dużej widowni. Przypisy ↑ DANMARKSTURNERINGEN 1991 - RSSSF ↑ Overblik: Sådan fungerer den nye struktur i Superligaen (duń.). Tipsbladet. [dostęp 2020-12-19]. ↑ ↑ Denmark - List of Foundation Dates, [dostęp 2018-06-28] (ang.). ↑ Stuart Noel, The Top 15 Leagues in Europe | Sportslens, 14 stycznia 2010 [dostęp 2018-06-28] (ang.). Bibliografia This page is based on a Wikipedia article written by contributors (read/edit). Text is available under the CC BY-SA license; additional terms may apply. Images, videos and audio are available under their respective licenses.

dwie drużyny rozgrywają ze sobą mecz piłki nożnej